اتصال ایمپلنت به استخوان

اگر شخصی یک یا چند دندان خود را از دست داده باشد و یا کاملا بدون دندان باشد به منظور جایگزینی دندان های از دست رفته می تواند از ایمپلنت های دندانی استفاده نماید. یک ایمپلنت دندانی پایه کوچکی از جنس فلز تیتانیوم یا آلیاژ های تیتانیوم می باشد. این فلز به وسیله استخوان ها به راحتی پذیرفته می شود و اتصال استخوان فک باا  این فلز به خوبی صورت می پذیرد.

واژه اتصال ایمپلنت به استخوان(Osseointegration) خیلی زیاد در این رابطه استفاده می شود که منظور از آن پیوستگی و اتصال ایمپلنت دندانی با استخوان فک می باشد.

ایمپلنت دندانی که جایگزین ریشه دندان می گردد دارای شیارهای ظریفی بر روی سطوحش می باشد که در استخوان فک پیچ می گردد. ایمپلنت در داخل حفره ای که توسط دریل ایجاد شده است قرار می گیردد. اصلی ترین هدف در نصب یک ایمپلنت رسیدن به یک اتصال فوری با استخوان اطراف آن می باشد. این امریک پایداری اولیه را به وجود خواهد آورد که با گذشت زمان به وسیله افزایش بیشتر توده استخوانی بر روی سطح زیر میکروسکوپی ایمپلنت محکم تر خواهد گردید.

این سطح زیر توسط روش های مختلف Blasting، Acid etching و غیره ایجاد می گردد. پس از مدت زمانی کوتاهی که استخوان اطراف کاملا به ایمپلنت متصل گردید می توان قسمت تاج آن را به شکل یک دندان طبیعی بازسازی نمود، دندان جدید از نظر زیبایی همانند یک دندان طبیعی عمل می نماید. در مواردی که تحلیل استخوانی زیاد است، دست دندان متحرک بیمار گیر کافی ندارد و در نتیجه بیمار در جویدن، صحبت کردن و ... با مشکل مواجه می گردد. در این موارد می توان با استفاده از تعداد محدودی ایمپلنت به عنوان پایه این مشکل را حل نمود.

مزایای استفاده از ایمپلنت های دندانی چیست؟اولین مزیت، سلامتی و زیبایی بیشتر است. وقتی که دندان ها از دست می روند استخوان اطراف دندان شروع به تحلیل می کند. این تحلیل استخوان می تواند منجر به عقب رفتن فک گردد. به کار بردن ایمپلنت های دندانی مانع این امر گردیده و بنابراین شکل طبیعی فک حفظ خواهد گردید. در طب سنتی کمبود دندان از دست رفته را با جایگزینی یک پلاک دندانی متحرک یا با تراش دو دندان مجاور و استفاده از پل یا Bridge جبران می نمایند، اما در هنگام استفاده از ایمپلنت دندانی علاوه بر آن که از تحلیل رفتن استخوان جلوگیری می شود، از صدمه به دندان های مجاور نیز جلوگیری شده و زیبایی یک دندان طبیعی را به دهان بیمار باز می گرداند. همچنین در نحوه صحبت کردن بیمار تغییری ایجاد نمی گردد. مزیت دیگر آن سایش بیشتر می باشد، زیرا ایمپلنت های دندانی اتصال محکمی با استخوان فک پیدا می کنند، هیچ گونه لغزندگی و حرکت دندان مصنوعی وجود نخواهد داشت.

این امر ناراحتی های مربوط به استفاده از دندان مصنوعی از قبیل اتصال ضعیف، تحریک لثه و درد را بر طرف خواهد نمود.

چه اشخاصی برای ایمپلنت دندانی مناسب می باشند؟اگر فردی از سلامتی عمومی کاملی برخوردار باشد، ایمپلنت های دندانی یقینا می توانند کارگذاری شوند. اما نوشیدن مشروبات الکلی یا سیگار کشیدن مشکلاتی را در ارتباط با التیام اولیه ایجاد می نماید و می تواند اثر منفی روی سلامت لثه و بافت استخوانی اطراف ایمپلنت داشته باشد. تعدادی از دندان پزشکان اگر بیمار سیگار خود را ترک ننماید، تمایلی به کار گذاشتن ایمپلنت به دلیل تاثیر منفی آن از خود نشان نمی دهند.

چند دندان می تواند توسط ایمپلنت حمایت شود؟تمام اشکال متداول جایگزینی دندان ها از قبیل پل ها یا دندان مصنوعی می تواند به وسیله استفاده از ایمپلنت های دندانی انجام پذیرد. اگر شما فقط یک دندان طبیعی را از دست داده باشید یک ایمپلنت برای جایگزین نمودن کافی خواهد بود. در فضاهای بزرگ تر که تعداد دندان بیشتری از دست رفته، لزوما نیاز به استفاده از یک ایمپلنت برای هر دندان نمی باشد، هر چند تعداد دقیق ایمپلنت بستگی به کیفیت و میزان استخوان در ناحیه ای که ایمپلنت کار گذاشته می شود خواهد داشت. دانسیته(تراکم استخوان) در فک بالا عموما ضعیف تر ز فک پایین می باشد و اگر در فک بالا اصلا هیچ دندانی وجود نداشته باشد حداقل شش ایمپلنت برای جایگزینی کامل دندان ها به صورت ثابت کافی خواهد بود. در فک پایین به خصوص در جلوی آن استخوان خیلی محکم می باشد بنابراین نیاز به ایمپلنت های کمتری نسبت به فک بالا وجود خواهد داشت و تعداد چهار ایمپلنت می تواند ده دندان یا بیشتر را در فک پایین حمایت نماید. اگر چه استفاده از 5 تا 6 ایمپلنت متداول می باشد. ایمپلنت های دندانی معمولا از اصول مهندسی پیروی می کنند، آن ها باید در یک استخوان قوی کار گذاشته شوند.

مراحل انجام ایمپلنت چه قدر به طول می انجامد؟به طور روتین از زمان کاشت ایمپلنت تا زمان کارگذاری تاج دندان به طور متوسط 6 هفته تا 6 ما زمان ترمیم بافتی و تشکیل استخوان طول می کشد. جراح دندان پزشک ایمپلنت را طی عمل جراحی ویژه در استخوان فک شما قرار می دهد. این جراحی معمولا در داخل مطب دندان پزشک و با بی حسی موضعی انجام می شود.

مطالب مرتبط:

قیمت ایمپلنت

ایمپلنت تهران

کاشت دندان

نگهداری از ایمپلنت‌‌های دندانی

۱ سه هفته اول با ایمپلنت دندانی نجوید
امروزه جراحی کارگذاشتن ایمپلنت در فک بسیار سریع و آسان انجام می‌شود. اگر این جراحی‌ها به صورت یک مرحله‌ای انجام شده باشند و برای شما اباتمنت‌ (ابزارر شکل‌دهنده لثه) بسته‌شده باشد، حداقل در ۳ هفته اول پس از عمل باید از جویدن غذا روی محل ایمپلنت شده خودداری کنید.

۲ مراقب عفونت باشید
بزرگ‌ترین عامل شکست‌های اولیه در مرحله یکپارچه شدن ایمپلنت با استخوان به دلیل عفونت یا عدم ثبات کافی ایمپلنت در جایگاه خود است. در حالی که مورد دوم به تکنیک عمل و جراح مربوط می‌شود اما عفونی شدن ایمپلنت بسیار به مراقبت‌های پس از آن بستگی خواهد داشت. شستشوی مداوم با دهان‌شویه‌های دارویی و استفاده از سواب‌های پنبه‌ای آغشته به کلرهگزیدین یا مسواک‌های خیلی نرم برای برداشتن ذرات و بقایای غذا از محل جراحی و همچنین استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های تجویزشده به‌وسیله جراح تا آخرین دوز و در فواصل زمانی تعیین شده کارساز است.

۳ ایمپلنت را مسواک بزنید
پس از برداشته‌شدن بخیه‌ها باید ناحیه ایمپلنت‌شده در داخل دهان کاملا مسواک‌زده شود. زدن مسواک به صورت ۳ بار در روز و همچنین استفاده از دهان‌شویه‌ها یا حتی آب معمولی یا سرم فیزیولوژی پس از هر وعده غذا به حذف ذرات غذایی و بافت‌های نکروزه که باعث تجمع و لانه‌گزینی میکروب‌ها می‌شوند بسیار کمک خواهد کرد.

۴ بهداشت دهان را رعایت کنید
در قسمت‌هایی از دهان که به دلیل وجود پروتز‌های ثابت یا متحرک یا بیرون‌زدگی پرکردگی‌های دندانی، احتمال گیر غذایی یا تحریک لثه و ایجاد آماس وجود دارد، لازم است پس از هر وعده‌غذایی و به کمک نخ‌دندان و مسواک‌های مخصوص سطوح بین‌دندانی و زیر پونتیک‌ها را تمیز کرد. در نواحی غیرقابل دسترسی مانند سطوح پشتی دندان‌های عقل و آسیا‌های بزرگ که امکان مانور از مسواک‌های معمولی سلب می‌شود، می‌توان از مسواک‌های بچگانه که در اندازه‌های کوچک‌تری هستند، استفاده کرد.

۵ هر ۶ ماه یک بار به دندانپزشک مراجعه کنید
مراجعه‌ مداوم ۶ ماهه به دندان‌پزشک برای اندازه‌گیری عمیق شیار لثه‌ای و همچنین بررسی احتمال وجود آماس، گیر غذایی و تحلیل استخوان در اطراف ایمپلنت، بسیار ضروری است. اگر جراحی و قرار دادن پروتز به‌وسیله یک نفر انجام شده باشد، باید به وی مراجعه کرد اما اگر جراح پس از قرار دادن ایمپلنت در فک برای انجام مرحله بارگذاری شما را به متخصص پروتز یا دندان‌پزشک دیگری ارجاع کرده است، مراجعه‌های سالیانه شما برای چکاپ ایمپلنت باید به دندان‌پزشکی باشد که مرحله پروتز شما را انجام داده است. بالطبع اگر وی در جریان معاینه‌های سالیانه تشخیص دهد که نیاز است شما به‌وسیله جراح نیز مورد معاینه قرار گیرید در آن صورت خود وی شما را نزد جراح اولیه هدایت خواهد کرد.

۶ برای تمیز کردن ایمپلنت از اشیای نوک تیز استفاده نکنید
هرگز برای تمیز کردن غذا از اطراف ایمپلنتهای خود از خلال دندان یا وسایل فلزی نوک‌تیز استفاده نکنید زیرا این قبیل اشیاء می‌توانند به سد شکننده بافت نرم اطراف ایمپلنت صدمه وارد کنند و باعث شروع آماس در محل شوند.

۷ عمر مفید ۲۵ سال را برای ایمپلنتها انتظار داشته باشید
امروزه با به کارگیری تکنولوژی‌های جدید در طراحی کلی و ساخت سطوح خارجی ایمپلنتها، عمر عملکرد آن‌ها در فک بسیار افزایش یافته و معمولا ایمپلنت‌ها برای زمانی بیشتر از ۲۵ سال کارکردن در استخوان فک آماده شده‌اند. بهره‌وری بهینه از این ایمپلنتها عموما به مراقبت از آن‌ها، حفظ بهداشت دهان، مراجعه سالیانه به دندان‌پزشک پروتزیست و رعایت توصیه‌های بهداشتی وی بستگی خواهد داشت.

مطالب مرتبط:

قیمت ایمپلنت

ایمپلنت تهران

کاشت دندان

 

ایمپلنت های دندانی( implant )برای چه اشخاصی مناسب است ؟

اگر شما تعدادی دندان از دست داده اید و می خواهید آنها را جایگزین کنید، چند راه دارید: پروتز ثابت (بریج)، پروتز متحرک (پلاک یا دست دندان) و ایمپلنت  که هر کدام بسته به مورد شما می تواند مناسب باشد.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، ایمپلنت ( implant ) پین های باریکی هستند که از تیتانیوم خالص سازگار ساخته شده که درون استخوان فک گذاشته می شود. البته باید بدانید که هر کسی، کاندید مناسبی برای دریافت ایمپلنت نیست.

از ایمپلنت می توان به عنوان ریشه دندان جهت نگهداری روکش هایی که جایگزین تاج دندان می شوند استفاده کرد که این روکش ها بطور ثابت توسط سیمانهای دندانپزشکی به ایمپلنت چسبانیده می شوند. همچنین در مواردی که برای دندانهای مصنوعی فرد گیرکافی در دهان نداشته باشد، می توان از ایمپلنت به عنوان محل گیر مناسبی جهت ثابت نگداشتن دندان مصنوعی استفاده نمود.

یک کاندیدای مناسب باید دارای شرایط زیر باشد:

سلامت کلی بدن، لثه های سالم و مقدار کافی استخوان برای جوش خوردن ایمپلنت. بعضی مردم چنان استخوان فک شان را از دست داده اند که تنها راه موجود برای درمان آنها ایمپلنت است ولی پیش از آن باید استخوان به روشهای خاصی تا اندازه مطلوب بازسازی شود و همکاری بسیار مناسب در جهت مراقبت از ایمپلنت ها و لثه های اطراف آنها شامل مسواک زدن روزانه و کشیدن نخ دندان، لازم است. همین طور ویزیت های منظم از سوی دندانپزشک هم مهم است.

به طور کلی افرادی که مناسب دریافت ایمپلنت نیستند شامل: افراد بسیار جوانی که فک آنها به حد کافی رشد نکرده است، بانوان باردار، افراد سیگاری (کشیدن سیگار با ترمیم طبیعی بافت های بدن تداخل می کند و احتمال موفق بودن ایمپلنت ها را کاهش می دهد)، افراد الکلی یا معتاد، افرادی که پرتو درمانی در ناحیه سر و گردن داشته اند، افرادی که بیماری های مزمن مثل فشار خون بالا، دیابت و هموفیلی و بیماری های بافت همبند داشته اند. افرادی که داروهای خاصی مثل استروئید و کورتن استفاده می کنند و افرادی که دندان قروچه دارند، احتمال شکست ایمپلنت زیاد است.

نگران نباشید، دندانپزشک با کمک شما می تواند تشخیص دهد شما کاندید مناسبی هستید یا خیر. بررسی شامل معاینه دهان و دندان و بررسی تاریخچه پزشکی و دندانپزشکی است. از فک شما عکس های رادیوگرافی تهیه می شود و در صورت نیاز CT اسکن هم گرفته می شود تا اطلاعاتی راجع به تراکم استخوان و حتی شکل آن بدست آید و پس از مشورت با شما در مورد راهها و هزینه ها و مشکلات و مراحل کار، درمان صورت می گیرد.

دندان متحرک، قابل اتصال به این ایمپلنت ها هستند. حدود 3 تا 6 ماه زمان لازم برای رشد و ترمیم استخوان اطراف ایمپلنت است.

هنگام انتخاب ایمپلنت میزان استخوان در دسترس، میزان استحکام استخوان و زمان گذاشتن ایمپلنت در نظر گرفته می شود. اگر استخوان کافی برای گذاشتن ایمپلنت در دسترس نباشد می توان در شرایط خاص مقداری استخوان برگرفته از نقاط دیگر پیوند زد.همچنین بر حسب میزان سختی استخوان انواع پیچ دار و بدون پیچ ایمپلنت انتخاب می شود. ایمپلنت می تواند بلافاصله پس از از دست رفتن دندان و کشیدن آن یا پس از زمان طولانی ترمیم، جایگزین شود. شکل ایمپلنت مانند ریشه دندان طبیعی است. پس از از دست رفتن دندان در صورت عدم جایگزینی سریع با ایمپلنت امکان تحلیل استخوان و کاهش توانایی جویدن و کج شدن دندانهای کناری است. اگر گذاشتن با تاخیر ایمپلنت پیشنهاد می شود ایمپلنت های کوچکتر و استوانه ای به دلیل در دسترس بودن استخوان کمتر استفاده می شود.

مکان گذاشتن ایمپلنت و نوع سیستم مناسب تنها بوسیله معاینه ای که دندانپزشک انجام میدهد با در نظر گرفتن سایر شرایط قابل بیان است. میزان حجم و دانسیته استخوان فک، تعداد و موقعیت و استحکام دندانهای طبیعی فرد، شرایط لثه، شرایط و تعداد دندانهای فک مقابل از عوامل مهم حین معاینه است.

در چه مواردی از ایمپلنت استفاده می شود:

1- فاصله بین دندانهای جلو در اثر از دست رفتن یک دندان بطوری که دندانهای مجاور آن طبیعی باشند.

2- فاصله زیاد بین دندان ها در اثر از دست رفتن یک یا بیش از یک دندان بطوری که دندانهای مجاور آن طبیعی باشند.

3- زمانی که یک یا بیش از یک دندان از انتهای هر قوس دندانی از دست رفته باشد و تنها یک سمت، دندان طبیعی باشد.

4- زمانی که کلیه دندانهای یک یا هر دو فک از دست رفته باشد.

پیش از کاربرد ایمپلنت با دندانپزشک خود در این رابطه مشورت نمایید. برای استفاده از ایمپلنت سلامتی کامل بدن و همچنین دارا بودن استخوان فک و لثه های سالم از اهمیت زیادی برخوردار است. اگر شما سابقه بیماری مزمن داشته باشید و یا مبتلا به براکسیسم (سایش دندانها) و یا امراضی از جمله دیابت و غیره باشید، میزان موفقیت ایمپلنت کاهش می یابد. علاوه بر این افرادی که از سیگار و مشروبات الکلی مصرف می کنند مورد مناسبی برای این عمل به شمار نمی روند.

در صد موفقیت انجام ایمپلنت به عوامل مختلفی بستگی دارد که در بیماران مختلف متفاوت است. حتی این مسئله در مورد ایمپلنت فک بالا و پایین نیز تفاوت دارد. به طور متوسط میزان موفقیت ایمپلنت دندانی 955% گزارش شده است.

بهترین حالت قرار دادن ایمپلنت قرار دادن ایمپلنت بلافاصله پس از کشیدن دندان است.

در صورتی که دندان از دست رفته، عفونی نباشد و مقدار زیادی استخوان در اثر عفونت از دست نرفته باشد، شانس زیادی برای برای جایگزینی همزمان ایمپلنت وجود دارد.

در مورد دندانهایی خلفی که معمولاً چند ریشه هستند و مخصوصاً اولین دندانهای خلفی بزرگ که دو یا سه ریشه است، جایگزین همزمان دندان کشیده و ایمپلنت معمولاً مقدور نیست و بهتر است حدود 6 هفته صبر کرد.

معمولاً پس از کشیدن دندان، مقداری تحلیل استخوان اتفاق می افتد، لذا ایمپلنتولوژیست ها تا حد امکان سعی می کنند بلافاصله پس از کشیدن دندان اگر شرایط فراهم باشد، ایمپلنت را در حفره ی دندان کشیده شده جایگزین کنند.

آیاممکن است پس از قرار دادن ایمپلنت بلافاصله پس از کشیدن دندان تحلیل استخوان در اطراف ایمپلنت اتفاق بیافتد؟

بله، پس از کشیدن دندان و کاشت ایمپلنت مخصوصاً در 6 ماه اول تحلیل استخوان اتفاق می افتد، البته به میزان کمتر از زمانی که دندان کشیده می شود و ایمپلنت جایگزین نمی گردد.

لذا، ایمپلنتولوژیست، در صورتیکه فوراً پس از کشیدن دندان ایمپلنت را در حفره دندان قرار دهد و استخوان اطراف ایمپلنت استحکام و تراکم کافی را برای قرار دادن پروتز داشته باشد. آنگاه تصمیم به قرار دادن پروتز گرفته می شود.

این پروتز روی ایمپلنت بصورت موقت و خارج از فشارهای جویدن قرار داده می شود و پس از 6 ماه پروتز نهائی قرار می گیرد تا پروتز روی ایمپلنت در موقعیت نهائی خود قرار گیرد.

مطالب مرتبط:

قیمت ایمپلنت

ایمپلنت تهران

کاشت دندان

دوام ایمپلنت چه میزان است ؟

در صورت رعایت دستورات بهداشتی ، مراجعه منظم به دندانپزشک ، شرایط مناسب استخوان و وارد نشدن ضربات شدید ، میتوان انتظار سرویس دهی حدود 30 سال را از ایمپلنت داشت ؛ این میزان عمر طولانی ، هزینه درمان نسبتا بالای ایمپلنت را منطقی میکند . البته در طول این سالها ممکن است مشکلاتی از قبیل خارج شدن و یا شکستنن روکش و نیز لقی پایه روکش اتفاق بیفتد که همگی این موارد بدون نیاز به تعویض ایمپلنت قابل حل شدن هستند .  

درمان ایمپلنت چقدر زمان نیاز دارد  ؟

روشهای مختلف درمان ایمپلنت از نظر زمان بندی به شرح زیر می باشد 

مواردی که از کشیدن دندان بیشتر از 3 ماه گذشته باشد :

1-       ایمپلنت در استخوان قرار میگیرد و 3 ماه بعد روکش آن ساخته میشود.

2-       ایمپلنت در استخوان قرار میگیرد وهمان روز روکش موقت و سه ماه بعد روکش اصلی ساخته میشود . این روش در صورتی که استخوان شرایط مطلوبی داشته باشد ، امکان پذیر است و بیشتر در قسمت های جلوی دهان صورت میگیرد تا زیبایی لبخند سریعتر به صورت برگردد ؛ ولی بیمار باید در این مدت سه ماهه از ایجاد فشار روی روکش موقت در حین صرف غذا پرهیز نماید.

«  بررسی شرایط استخوان جهت قراردهی ایمپلنت توسط سی تی اسکن در رادیولوژی انجام میشود.» 

مواردی که دندان و یا ریشه آن هنوز کشیده نشده اند : 

1-      ابتدا دندان و یا ریشه آن کشیده میشود و پس از 3-2 ماه امکان قراردهی ایمپلنت فراهم می آید و شرایط به مانند مورد قبل میشود.

2-      در صورتی که پس از کشیده شدن دندان ، استخوان شرایط قابل قبولی داشته باشد ، همزمان ایمپلنت نیز در استخوان قرار خواهد گرفت و 3 ماه بعد روکش آن ساخته میشود .

3-      در قسمتهای جلوی دهان در صورتی که پس از کشیده شدن دندان ، استخوان شرایط عالی داشته باشد ، همزمان ایمپلنت نیز در استخوان قرار خواهد گرفت و روکش موقت نیز در همان روز ساخته میشود تا بیمار حتی یک روز هم بی دندان دیده نشود . 3 ماه بعد روکش اصلی ساخته خواهد شد ولی بیمار باید در این مدت سه ماهه از ایجاد فشار روی روکش موقت در حین صرف غذا پرهیز نماید. 

مواردی که نیاز به جراحی سینوس فکی و یا پیوند استخوان وجود دارد :

1-  گاهی همزمان با این جراحی ها میتوان ایمپلنت را در استخوان قرار داد و 5-4 ماه بعد ساخت روکش اصلی صورت پذیرد.

2-  گاهی ابتدا باید این جراحی ها انجام شود و 5-4 ماه بعد جراحی ایمپلنت و 4-3 ماه پس از آن ساخت روکش صورت پذیرد . این روش در مواردی که استخوان بسیار ضعیف است به کار برده میشود و نزدیک به یکسال زمان می برد

 

مطالب مرتبط:

قیمت ایمپلنت

ایمپلنت تهران

کاشت دندان

هزینه رعایت بهداشت دهان

به طور طبیعی سن از دست دادن دندان در کشورهای پیشرفته بالای 70سال است. 
هزینه رعایت بهداشت دهان، تنها 5% هزینه درمان است ولی در کشور ما به دلیل ناآگاهی و بی توجهی به بهداشت دهان و دندان بیش از 90% مردم در سنین بالای 30 دست کم یک دندان خود را از دست می دهند و بیش از 30% افراد بالای 40سال نیز دچار بی دندانی کامل در یک یا هر دو فک هستند.

از دست دادن دندان ها علاوه بر اینکه می تواند به علت بیماری های دهان و دندان مانند پوسیدگی، بیماری های لثه و استخوان و سایش های وسیع در سطح دندان ها باشد، به سبب عوامل دیگری همچون وارد شدن ضربات به دندان ها در نتیجه تصادفات رانندگی یا درمان های نادرست دندان پزشکی نیز اتفاق می افتد. بی دندانی تاثیر قابل توجهی بر وضعیت ظاهری چهره افراد و مهمتر از آن بر روحیه و اعتماد آنها دارد. از این رو استفاده از روش های درمانی نگهدارنده مانند ایمپلنت ها مورد استقبال قرار گرفت.

ایمپلنت های دندانی این فرصت را برای همه فراهم کرده است که بتوانند -از یک تا تمام- دندان های از دست رفته را به بهترین شکل ممکن جایگزین کنند. راه های زیادی برای جایگزینی ریشه دندان وجود دارد ولی تنها ایمپلنت دندانی می تواند جایگزین کامل دندان، شامل ریشه و تاج شود.
رایج ترین روش جراحی که روی اغلب انسان ها انجام می شود، کشیدن دندان است اما به چند دلیل نباید این حفره خالی بماند و باید دندان جدیدی جایگزین دندان از دست رفته شود:
1. سلول های استخوانی برای زنده ماندن باید تحت فشار موضعی قرار بگیرند. زمانی که دندانی کشیده می شود این فشار از بین رفته و استخوان نگهدارنده دندان و استخوان فک و لثه پوشاننده آن به مرور زمان تحلیل خواهند رفت.
2. اگر فضای بی دندانی پر نشود، حرکت دندان های طبیعی سعی در پر کردن خلا ایجاد شده دارند و در نتیجه دندان های مجاور و مقابل منحرف شده و زیبایی خود را از دست می دهند.
3. به دلیل کم شدن فشار بر دندان های مجاور فضای بی دندانی، سطوح آنها به سرعت پوسیده می شوند.

پس برای جلوگیری از این اتفاقات ناخوشایند نباید این فضا را خالی نگه داشت و همان طور که گفته شد، بهترین شیوه جایگزینی، ایمپلنت دندانی است-که مزایای آن در ادامه توضیح داده خواهد شد- 

«ایمپلنت چیست؟!» 

ایمپلنت دندانی یک ریشه مصنوعی ساخته شده از موادخالصی مثل تیتانیوم(خالص) می باشد که از طریق جراحی در داخل استخوان فک قرار می گیرد. در واقع ایمپلنت پایه کاشتنی است که دندان مصنوعی روی آن قلاب می شود. پس از کاشتن، ایمپلنت از طریق پدیده ای به نام پیوند استخوانی (Osseointegration) –که اولین بار توسط دکتر Branmark سوئدی کشف شد- به استخوان فک متصل می شود. معمولا فرایند اتصال 3تا4 ماه طول می کشد و بعد از آن می توان دندان مصنوعی را بر روی ایمپلنت قرار داد.

ایمپلنت ها معمولا یک دست دندان کامل و یا به صورت قطعه ای و تک دندانی هستند که به هر دو حالت ثابت و متحرک قابل استفاده اند. نوع متحرک آن که مرسوم به دندان مصنوعی است به دلایل اقتصادی و سهولت کاربردی-استفاده بدون نیاز به عمل جراحی- رایج تر است اما ایمپلنت های ثابت، بهتر و با کیفیت تر بوده و زمان بیشتری دوام خواهند داشت. چون ایمپلنت ثابت(که به آن تنها ایمپلنت می گویند و نوع متحرک آن را دندان مصونوعی می نامند) درد و ناراحتی ناشی از دندان های مصنوعی که روی فک و لثه قرار گرفته و اعصاب بافت لثه را تحریک می کنند، حذف خواهد کرد. همچنین تحلیل پیش رونده استخوان فک در زیر دندان های مصنوعی به مرور باعث عدم تطابقِ دست-دندان با استخوان فک شده و تدریجا دست-دندان لق می شود.

ایمپلنت های دندانی در موارد متعددی از جمله فقدان دندان های طبیعی( مثل دندان های عقبی که به عنوان پایه و پشتیبان عمل می کنند) یا همان طور که ذکر شد وجود انحرافات ظاهری ناشی از ضریه و صدمه، انحرافات مادرزادی و یا دلایل متابولیکی کاربرد دارند.
بسته به اینکه چه منطقه ای از کاربرد را برای ابزار در نظر بگیریم و بخواهیم در کدام منطقه دندان جدیدی جایگزین کنیم و یا چه منظور هایی برای استفاده از آنها داشته باشیم، ایمپلنت های دندانی در مواد متفاوت و طرح های گوناگون قابل استفاده اند.

ایمپلنت در 60 سال اخیر به عنوان بهترین راه برای جایگزینی دندان های از دست رفته شناخته شده است و موفق ترین روش آن 25سال است که در اروپا اجرا می شود چرا که:
1. ظاهری کاملا طبیعی دارد.
2. نیازی به تراش دندان های مجاور هنگام کاشت نیست و به دندان های کناری آسیب نمی رساند.
3. دندان های کاشتنی نیرو را مانند دندان های طبیعی به استخوان وارد میکند و از تحلیل رفتن استخوان در ناحیه کشیده شده جلوگیری میکند.
4. باعث جلوگیری از حرکت دندان های مجاور به ناحیه بی دندانی می شود.
5. حس اعتماد به نفس فرد را باز می گرداند و زیبایی صورت را حفظ می کند.

6. همان طور که گفته شد مشکلات دندان مصنوعی(ایمپلنت متحرک) را ندارد.
7. باعث حفظ دندان های باقی مانده می شود، چون نیازی به پایه کردن دندان های دیگر نیست و خود یک پایه به شمار می رود.
8. باعث توانایی جویدن و صحبت کردن به طور عادی و معمول خواهد شد.

در سال 1947 Formaggini روشی برای استقرار-کاشت- اولین و جدیدترین ایمپلنت ریشه ای فرورونده(Endosteal) کشف کرد که بعدها توسط Rafael Chercheve توسعه یافت(شکل1) ولی به دلیل ابعاد زیادش نتوانست نیاز بیمارانی را که به  ایمپلنت دندانی  احتیاج داشتند، تامین کند. عرض این نوع ایمپلنت ریشه ای با برآمدگی حفره های دندانی اکثریت مردم قابل تطبیق نبود چون همان طور که در پست "ایمپلنت دندان (1)" گفتیم حفره های دندانی به مرور زمان به دلیل نبود فشار دندان، تحلیل رفته و کوچکک می شوند.

کاشت های Chercheve که به عنوان یک پل ثابت 
برای همایت و کمک به دندان طبیعی به کار می رفتند 

در ادامه ی این روند Roberts در سال 1967 ابزار ورقه ای شکلی از فولاد ضد زنگ ساخت و آنرا ایمپلنت تیغه ای نامید. این تیغه که در اندازه یک قطع استخوان باریک ساخته شد، برای نازکترین برآمدگی ها نیز قابل پذیرش بود و امیدهای قابل توجهی را برای بشریت ایجاد نمود.
پس از مدتی Linkow با تغییر دادن مواد زیستی این ایمپلنت ها به تیتانیوم غیر آلیاژی باعث گسترش آنها شد که هم از نظر بین المللی قابل قبول بودند و هم در سایز ها و شکل های مختلف به هر نیاز کلینیکی جواب می دادند. این تغییرات در دهه 1970 در کاشت تیغه های فرورونده(Endosteal) مورد قبول عام واقع شد(شکل2).

این تیغه ی تک قطعه ای که از تیتانیوم خالص تجاری ساخته شده، یک شکل ورق مانند است 

و به شکلی طراحی شده تا قابل کاشت در استخوان فک باشد و از لحاظ ضخامت به قدری نازک هستند 
که قابل مقایسه با انواع ریشه های سه شاخه ای نیستند. عملیات کاشت نیازمند بریدن استخوان های 
عرضی است که شیاری به شکل حفره دندانی ایجاد شود.

 

در همین زمان مفهوم پیوند استخوانی((Osseointegration توسط دکتر Branmark در دانشگاه Gategurge سوئد به دنیا عرضه شد. Osseointegration به مفهوم ایجاد یک ارتباط مستقیم و ساختاری بین استخوان زنده(در اینجا استخوان فک) و سطح ایمپلنت کاشته شده است. در این پدیده که نوعی جوش خوردن است پس از قرار دادن ایمپلنت در استخوان فک، سلول های استخوان ساز به طرف آن مهاجرت می کنند و با استخوان سازی در سطح بدنه ایمپلنت سبب جوش خوردن استخوان فک به ایمپلنت می شوند. این تحقیقات برای اولین بار روی ایمپلنتی از جنس فلز تیتانیوم انجام گرفت.
تفکر اولیه کشف این پدیده با مطالعات میکروسکوپیکی حیاتی بر روی دندان ها و دیگر بافت ها درگیر با محفظه تیتانیوم کاشته شده حاصل شد. این محفظه دارای یک سیستم نوری برای انتشار نور بود و همین مسئله به محققین کمک می کرد تا متوجه پر شدن منافذ شوند. آنها فهمیدند که محفظه پیچی شکل تیتانیوم پس از مدتی با بافت استخوانی ترکیب شده و در حقیقت با استخوان سازی، شیارهای ناهماهنگ تیتانیوم پر می شود و ایمپلنت بدون حرکت در جای خود مستحکم خواهد شد. درست شبیه ریشه دندان.

این یافته ها پیش زمینه شروع تحقیقات و ساخت ریشه مصنوعی برای جایگزینی ریشه طبیعی دندان گردید.
مطالعه تجربی این آزمایش روی سگ ها انجام گرفت به طوری که پس از کشیدن دندان سگ و قرار دادن ایمپلنت پیچی شکل درون حفره دندان به بررسی پدیده پیوند استخوانی((Osseointegration پرداختند. 
در حالتی که کمترین نیرو و فشار به ایمپلنت اعمال شود، بعد از یک دوره 3تا4 ماهه ایمپلنت پیچی شکل ثابت و به استخوان های اطراف متصل می شود(شکل3). 

کاشت ایمپلنت Noble Biocare) N.B) که به وسیله دکتر Branmark طراحی شد، در حالتی که لبه فوقانی اش با تاج استخوان پائینی جزأ هم سطح می شود کاملا زیر لثه فرو میرود. این کاشت های فرورونده باید دارای یک دوره 3تا6 ماهه در حال فرورفته بمانند که در این مدت کاملا پوشیده نیستند و در تماس با مخاط دهان برای ایمپلنت های دندانی به عنوان پایه هایی عمل خواهد کرد.

مطالعات و بررسی های رادیولوژی نشان داده که این ترکیب برای 10 سال بدون آماس و التهاب در سگها باقی می ماند. به علاوه اینکه ایمپلنت تک قطعه ای در عمل توانایی تحمل بار بیشتری نسبت به ایمپلنت های کامل دارد و مسلما زودتر به فک جوش خورده و می توان عملیات گذاشتن دندان روی آن را سریع تر انجام داد - البته درمان های سریع مستلزم وجود شرایطی خاص برای بیمار است و باید شرایط مناسب برای تسریع دوره درمان وجود داشته باشد- .
بر اساس این مطالعات و یافته ها، مبنای روش پیوند استخوانی((Osseointegration و سیستم ایمپلنت دکتر Branmark در سال 1962 رسما ثبت شد. در سال های بعد، تحقیقات اساسی ادامه پیدا کرد و اولین بیمار در سال 1965 معالجه گردید.
مطالعات و تجارب دراز مدت نشان داده است که روش پیوند استخوانی((Osseointegration یک فرایند قابل اطمینان برای معالجه بی دندانی ست و باعث شده ایمپلنت های ریشه ای مطلوب ترین و با نفوذترین طرح ایمپلنت شناخته شوند. امروزه اکثر ایمپلنت های ریشه ای و شبه ریشه ای بر اساس پیوند استخوانی((Osseointegration ساخته و طراحی میشوند(شکل 4)

ایمپلنت های ریشه ای شیار دار در سایزها و طول های متنوع و هر کدام با تعدادی 
از بند های اتصال دهنده طراحی می شوند تا بسیاری از شرایط ایمپلنت را تامین کنند. 

ایمپلنت های شبه ریشه ای تا امروز نیز در حال توسعه هستند تا جایی که طیف وسیع و گیج کننده ای از ایپملنت های مختلف به وجود آمده است که مزایا و معایب برخی هنوز به طور کامل مشخص نیست و گزینش آنها بر اساس سلایق و علاقه های فردی انجام می گیرد.

ایپملنت تک مرحله ای- که از آن در این مقاله یاد شد و ابتدا ریشه نصب و پس از چند ماه دندان بر روی آن قرار می گیرد- طرفداران بیشتری دارد و اولین بار توسط  ITIمعرفی گردید. این عملیات معرف فلسفه بارگذاری بلافاصله است که با کلیه کاشت های شیار دار ریشه ای قابل اجراست.
روش دومرحله ای به سادگی با اتصال دندان به بدنه ایمپلنت در زمان فرو رفتن در داخل لثه اجرا می گردد. امتیاز این روش جلوگیری از دوران 3تا6 ماهه انتظار برای روش پیوند استخوانی((Osseointegration و حذف عملیات دوم جراحی برای نصب دندان است.

« ساخت و طراحی»
برای ساخت ایمپلنت ها 4عامل اصلی را باید در نظر گرفت:

 عامل اول نوع موادی ست که در ساخت ایمپلنت ها به کار می رود. 
مثلا ایمپلنت N.B (Noble Biocare) و اغلب ایمپلنت های دیگر از تیتانیوم خالص تجاری ساخته شده اند. همان طور که می دانیم میزان خوردگی به جنس و طرح ایمپلنت بستگی دارد. پس باید نوع موادی که انتخاب می شوند طوری باشند که کمتر خوردگی رخ دهد. علاوه بر آن فلزاتی باید برای ایمپلنت به کار روند که میزان حساسیت کمتری نسبت به بقیه ایجاد کنند.
تیتانیوم در حین برخورد با آب یا مواد اکسیدی دیگر(در دمای اتاق)، فورا روی سطح خود یک لایه اکسیدی به قطر nm 8-10 تشکیل می دهد(این لایه اکسیدی با قطر ها و در دماهای متفاوت برای برخی از فلزات دیگر نیز تشکیل می شود). این لایه اکسیدی باعث می شود تیتانیوم به ویژه در محیط های بیولوژیکی در مقابل خوردگی مقاومت نشان دهد. فرم آلیاژی تیتانیوم نیز به طور وسیعی برای ساختن این نوع ابزار به کار می رود. تجربه نشان داده است اگر آلیاژ تیتانیوم خالص باشد کاملا زیست سازگار است و هچنین دارای خواص مکانیکی قابل توجهی است.

عامل دوم طراحی ایمپلنت کاشتنی ست... 
طراحی باید طوری باشد که در برش استخوانی محکم شده و یک ثبات ایجاد کند. حرکت های کوچک و جابجایی ایمپلنت که به موقعیت دندان پذیرنده در طی معالجات اولیه بستگی دارد، می تواند شبکه بافت های کلاژنی (تغذیه کننده از کلاژن) که در عمل چارچوب استحکام بخش بافت دندانی تلقی می شود را از بین ببرد. در چنین حالتی، پیچ اتصال دهنده(ایمپلنت) به جای استخوان سازی باعث تغییرات رشته ای بافت و کم کردن استحکام خواهد شد. همان طور که گفته شد در این سیستم های شبه ریشه ای ثبات اولیه به وسیله ایمپلنت های پیچی شکل(حلزونی) که به داخل برش شیار دار استخوان فک می رود، ایجاد می شود(اگر استخوان زیاد متراکم نباشد، از خود ایمپلنت برای ایجاد شیار درخلال فرو کردن می توان استفاده کرد).
طرح های دیگر فرورونده شامل طرح های استوانه ای و بی شیار، شکل های مارپیچی(فنری)، استوانه ای نازک شده، توپ های رسوب یافته و استوانه هایی که تا حدودی خالی هستند می باشد.

گاهی اوقات کاشت های استوانه ای با "پلاسمای تیتانیوم" یا "فسفات کلسیم" پوشیده می شوند(هیدروکسی آپاتایت). این پوشش سطحی با بالابردن استحکام سطح در نگهداری های اولیه:
1. باعث محکم شدن دقیق ایمپلنت ها در برش استخوانی می شود.
2. از حرکات کوچک در خلال معالجات اولیه جلوگیر می کند.
3. باعث پیش بینی های بهتری برای ادامه درمان خواهد شد. به ویژه در دندان هایی که تراکم کمتری داردند.

هیدروکسی آپاتایت به دلیل شباهتش به بافت تغذیه کننده (از کلاژن) باعث ایجاد اتصالاتی به استخوان می شود. این اتصلات زیستی هستند و فاقد هر گونه دخالت(چفت و بست) مکانیکی می باشند. این مفهوم به اصطلاح اتصال زیستی(Biointegration) تعریف شده است.

عامل سوم لزوم استفاده از تکنیک های خاص جراحی است که در حین جراحی و آمادگی مکان میزبان(لثه و بافت فک) برای دریافت ایمپلنت، از تولید گرمای بیش از حد جلوگیری کند. مطالعات نشان می دهد گرمای 47 درجه سانتی گراد و بالاتر برای مدت بیشتر از 30ثانیه به بافت ها و رگ ها آسیب زده و زنگ خطری برای حیات سول هاست. پس باید در حین جراحی به اندازه کافی دقت شود تا استئو بلاست ها (سلول های استخوانی) در اثر گرمای زیاد آسیب نبینند. همچینین با اسپری خنک کننده "سالین" می توان دمای استخوان را زیر 47 درجه سلسیوس (تقریبا 117 درجة فارنهایت) نگه داشت.

سرانجام عامل آخر برای ایجاد یک ارتباط مستقیم بین استخوان و ایمپلنت استفاده از تکنیکی برای حفاظت مکان جدید ایمپلنتِ داخل استخوان، از فشار یا بار اضافی الزامی ست. پیچ ایمپلنت اگر ‏‏self-tapping‏ باشد با وارد کردن یک نیروی درست، از اعمال بار اضافی به استخوان در مکان مربوطه در حین پیچ شدن جلوگیری می کند (بار اضافی می تواند استخوان را از بین ببرد که به این شرایط استئونکروزیس می گویند و اغلب به نقصی در پیوند ایمپلنت با استخوان فک منجر می شود.)

 با توجه به عامل سوم و چهارم استفاده از ابزار دقیق و مناسب برای جراحی الزامی ست.

« روند کاشت »

جراحی معمولا در داخل مطب پزشک و با بی حسی موضعی انجام می شود و برای تسکین درد و عوارض پس از جراحی ممکن است نیاز به مصرف دارو های مسکن و آنتی بیوتیک ها باشد.
بهتر است جراحی توسط یک جراح فک و صورت، یک جراح لثه و یک متخصص پروتز های دندانی انجام گیرد. همچنین به یک متخصص رادیولوژی برای ارزیابی مقدار، حجم و کیفیت استخوان قبل از عمل جراحی و برسی سلامت ایمپلنت پس از جراحی نیاز است.
بعد از گذشت 6تا12 ماه از کاشت ایمپلنت، سلامت بیمار توسط این 4 متخصص مجددا ارزیابی می شود. درصد موفقیت عمل ایمپلنت در بیماران مختلف، متفاوت است اما به طور متوسط این عمل در فک پایین 98% و در فک بالا 95% موفق بوده است.

مطالب مرتبط:

قیمت ایمپلنت

ایمپلنت تهران

کاشت دندان