ایمپلنت - کاشت دندان - ارتودنسی - عمل زیبایی بینی

ایمپلنت ایمپلنت تهران

جی دی ایمپلنت دوشنبه 4 بهمن 1395 ساعت 12:13

0 نظر

ایمپلنت دندان چیست و چه چیزهایی باید درباره آن بدانیم

ایمپلنت دندان جایگزینی مناسب برای دندان های از دست رفته است. دکتر مجتبی صالحی متخصص جراحی فک و صورت و استادیار دانشگاه به سوالات مهم درباره ایمپلنت دندان پاسخ می دهد؛

ایمپلنت دندان پایه هایی از جنس تیتانیوم خاص هستند که درون استخوان فک گذاشته می شود ایمپلنت دندان می تواند به عنوان ریشه دندان عمل کند و روکش های جایگزین تاج دندان را نگه می دارد. ایمپلنت دندان پس از اینکه در استخوان محکم شد می توان بر روی آن دندان های جدیدی نصب کرد. ایمپلنت دندان برای ما دندان هایی را به ارمغان می آورند و از هر نظر شبیه به دندان های طبیعی هستند. ایمپلنت دندان توسط چسب های دندانپزشکی به طور ثابت به روکش دندان متصل می گردد. از ایمپلنت دندان حتی رای گیره ی دندان های مصنوعی نیز می توان استفاده کرد.

ایمپلنت دندان را در چه مواردی استفاده کنیم؟

ایمپلنت دندان را می توان برای پر کردن فاصله بین دندان های جلو که در اثر از دست رفتن یک دندان بوجود آمده است استفاده نمود البته به این شرط که دندان های مجاور آن طبیعی باشند.
استفاده از ایمپلنت دنداد در مواردی که فاصله بین دندان ها بر اثر از دست دادن یک یا چند دندان زیاد شده است و از حالت طبیعی خارج گردیده البته باز هم با توجه به طبیعی بودن دندان های مجاور.
ایمپلنت دندان زمانی که یک یا بیش از یک دندان از انتهای هر قوس دندانی از دست رفته باشد و تنها یک سمت دندان طبیعی باشد.
استفاده از ایمپلنت دندان در شرایطی که همه ی دندان های یک یا هر دو فک از دست رفته باشد.

ایمپلنت دندان را در شرایطی به کار ببرید که حتما قبل از آن با دندانپزشک خود مشورت کرده باشید. برای استفاده از ایمپلنت دندان سلامتی کامل بدن و سالم بودن استخوان فک و سلامتی لثه ها دارای اهمیت زیادی می باشد. سابقه بیماری های مزمن و یا ابتلا به بیماری هایی از قبیل براکسیسم و یا امراضی از جمله دیابت ، میزان موفقیت ایمپلنت دندان را کاهش می دهد.

ایمپلنت دندان و موفقیت در کاشت آن به عوامل مختلفی بستگی دارد که در بیماران مختلف متفاوت است. حتی در این مورد ایمپلنت دندان فک بالا و پایین نیز متفاوت می باشند. آمار جهانی دانشگاه های معتبر جهان به طور متوسط آمار موفقیت ایمپلنت دندان را %۹۵ بیان کرده است.

بهترین حالت قرار دادن ایمپلنت دندان قرار دادن آن بلافاصله پس از کشیدن دندان است. البته در صورتی که دندان کشیده شده عفونی نباشد و این عفونت به استخوان فک آسیبی نرسانده باشد.

دندان های خلفی که معمولا دارای چند ریشه می باشند و خصوصا اولین دندان های خلفی بزرگ که دو یا سه ریشه است ، جایگزینی ایمپلنت دندان همزمان با کشیدن دندان امکان پذیر نیست. بهتر است در این شرایط شش هفته زمان سپری شود.

ایمپلنت دندان چه مزایایی دارد؟

ایمپلنت دندان جایگزین مناسبی است برای:

کسانی که عمل جویدن را نمی توانند با دندان مصنوعی متحرک به خوبی انجام دهند.
کسانی که به هر دلیلی از داشتن نعمت دندان محروم شده اند و تمایلی به استفاده از دندان مصنوعی متحرک ندارند.
آنهایی که باید از بریج یا پروتز ثابت استفاده کنند و به هیچ وجه نمی خواهند دندان های سالم آنها به واسطه استفاده از پروتز از بین برود.
کسانی که از جهت زیبایی تمایل به داشتن دندان هایی شبیه به دندان طبیعی دارند.

ایمپلنت دندان برای چه کسانی شایسته تر است؟

ایمپلنت دندان برای کسانی مناسب است که منعی در انجام پروتز ثابت و خروج دندان ها نداشته باشد و وضعیت سلامت بدن او به گونه ای باشد که بتواند این کار را انجام دهد.

ایمپلنت دندان و مواردی که باید در باره آن دانست

ایمپلنت دندان در یک جلسه کاشته می شود و جلسات بعدی دندانپزشکی برای معاینه و چکاپ وضعیت ایمپلنت می باشد. این روال ادامه دارد تا اینکه نوبت به نصب قسمت دندانی ایمپلنت برسد. در بعضی افراد استخوان فک ضعیف است و باید به وسیله مواد خاص استخوانی تقویت گردد که معمولا این کار یا قبل از انجام ایمپلنت دندان انجام می گیرد و یا هنگام قرار دادن ایمپلنت.

ایمپلنت دندان چقدر هزینه و دوام دارد؟

ایمپلنت دندان بسته به شرکت سازنده ی آن و آسیایی ، اروپایی و یا آمریکایی بودن آن دارای هزینه ها و کیفیت های متفاوتی می باشد. در برخی موارد هزینه ایمپلنت دندان کمتر از بریج و مواد جانبی آن می باشد و دوام آن نیز مادام العمر است.

ایمپلنت دندان نیاز به مراقبت ویژه دارد؟

ایمپلنت دندان نیز باید از همان مراقبت و توجهی برخوردار باشد که دندان های طبیعی نیاز دارند. درست است که ایمپلنت دندان ما نند خود دندان طبیعی دچار پوسیدگی نمی شود ولی میکروب های دهانی می توانند تحت شرایطی به لثه اطراف ایمپلنت آسیب برسانند. در مواردی حتی می تواند باعث خطر افتادن ایمپلنت شود. پس مراقبت و توجه روزانه و مراجعه ی زمان بندی شده به دندانپزشک جهت معاینه و چکاپ ضروری است. اگر شما هنوز به طور جدی تصمیم نگرفته اید که از مسواک استفاده کنید برای کاشت ایمپلنت اقدام نکنید.

ایمپلنت دندان توسط بدن پس زده می شود؟

ایمپلنت دندان و پیوند آن به بدن با جایگزاری و پیوند قلب یا کلیه مصنوعی بسیار متفاوت است. باید این نکته را بدنیم که در مورد ایمپلنت اینگونه نیست که بدن آن را پس بزند زیرا که این دو نوع متفاوت از پیوند به حساب می آیند و تفاوت های بسیار زیادی با هم دارند. ایمپلنت دندان از جنس فلز تیتانیوم می باشد که با بدن بسیار سازگار است.

اگر ایمپلنت دندان انجام نشود و جای دندان خالی بماند چه اتفاقی می افتد؟

از دست دادن دندان باعث می شود کم کم استخوان فک در آن ناحیه تحلیل رود. دندان های مجاور نیز به آرامی تغییر مکان می دهند. بعد از آن دندان های مجاور شروع به رشد غیر عادی می کنند و سیستم دهان و جویدن شما را بهم می ریزند. استخوان فک تیز می شود و لثه نازک و آسیب پذیر می گردد. زبان نیز در این حالت رشد غیر عادی می کند و در جای خالی دندان از دست رفته قرار می گیرد. اگر ما دندان های بیشتری را از دست دهیم عملکرد بدنمان چهار تا پنج برابر کاهش میابد و ما به سمت غذاهای نرم و غیر فیبری تمایل پیدا می کنیم. وقتی استخوان فک تحلیل می رود دیگر استفاده از ایمپلنت دندان نیز غیر ممکن می شود و یا در خوشبینانه ترین حالت بسیار سخت و دشوار می گردد.

آیا ما می توانیم همان شکل ظاهری که از ایمپلنت در ذهن داریم را به دست بیاوریم؟

شرایط استخوان مخاطی در افراد ، متفاوت و گوناگون است. ساختمان و ابعاد صورت و پوست ما را در زمینه تعیین اندازه ، شکل و رنگ هدایت می کند.

چه کسانی نباید دندان بکارند؟!

تنها گروه هایی که در حال حاضر برای کاشت دندان مناسب نیستند؛ بیماران دچار به ضعف سیستم ایمنی می باشند. مثلا بیمارانی که رادیوتراپی داشته اند به مدت ۲ سال نمی توانند ایمپلنت کنند. همچنین کسانی که از مواد دخانی استفاده می کنند و اعتیاد به مواد مخدر دارند نمی توانند دندان بکارند. پس ما برای دریافت نتیجه ای مناسب از کاشت دندان باید لثه ای سالم ، سیستم خون رسانی مناسب و سیستم ایمنی خوبی داشته باشیم.

در سال های نچندان دور ، کاشت دندان و ایمپلنت برای بسیاری از بیمارانی که مبتلا به بیماری های شایع زمینه ای مانند بیماری های قلبی و عروقی ، دیابت ، نارسایی کلیوی ، پوکی استخوان ، بیماری های تیروئیدی و آرتریت روماتوئید بودند ، امکان پذیر نبود و این بیماران مجبور به استفاده از پروتز های متحرک با مشکلات خاص بودند. اما امروزه با پیشرفت ایمپلنت ها ، قدرت اتصال آنها به استخوان افزایش یافته و این امکان فراهم شده که بیمارانی با مشکلات زمینه ای بتوانند درمان ایمپلنت را انجام دهند. در صورتی که بیمار دارای هرگونه بیماری کنترل نشده ای باشد مانند دیابت ، امکان جراحی ایمپلنت وجود نخواهد داشت ، اما با کنترل بیماری زمینه ای ، این امکان فراهم خواهد شد.

بیماران خاص

آن دسته از بیماران که بیماری سیستمیک مانند بیماری قلبی و عروقی دارند ، در صورتی که مشکلات قلبیشان ، از نارسایی عروق کرونر گرفته تا فشار خون و … کنترل شده باشد و تحت مشاوره پزشکی قرار گرفته باشند ، می توانند جراحی ایمپلنت کنند. حین درمان ایمپلنت در بیماران مبتلا به دیابت علاوه بر مشکلات زمینه ای ، احتمال مشکلات موضعی نیز در ناحیه جراحی وجود خواهد داشت. در این بیماران کنترل سطح قند خون ، حداقل سه ماه قبل از ایمپلنت لازم است. این دسته از بیماران حتی پس از جایگذاری ایمپلنت نیز در خطر ایجاد مشکلات پس از درمان خواهند بود. همچنین رعایت بهداشت دهان و کنترل سطح قند خون از نکات بسیار مهم در این دسته از بیماران است. در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید که سال های زیادی از داروهای کورتیکو استرویید استفاده می کنند ، عاملی مانند افزایش قند خون و کاهش تراکم استخوان ، موجب افزایش مشکلات پس از کاشت ایمپلنت خواهد شد.

ایمپلنت دندان و پوکی استخوان

توجه به داروهای مصرفی بیماران دارای پوکی استخوان ، یا کاهش تراکم استخوان از نکات بسیار مهمی است که در جراحی ایمپلنت باید به آن توجه شود. این بیماران اغلب بجز کلسیم ، از داروهای خاص دیگری نیز استفاده می کنند که به صورت هفته ای یک بار تجویز می شود و اغلب به علت عدم آشنایی بیماران با داروهای مکمل کلسیمی اشتباه گرفته می شود. این داروها به علت عوارض مخرب روی استخوان فک ، از رژیم دارویی بسیاری از کشور های جهان در حال حذف شدن است. باید توجه کرد در صورتی که این دسته از بیماران بیش از سه سال از این دسته ی دارویی استفاده کرده باشند ، باید با پزشک معالج در رتباط با قطع یا جایگزینی این دسته دارویی مشورت شود و در صورت امکان تا سه ماه درمان دارویی آنها به تعویق بیوفتد.

مطالب مرتبط:

ایمپلنت ایمپلنت تهران

جی دی ایمپلنت یکشنبه 3 بهمن 1395 ساعت 15:06

0 نظر

از پرکردن دندان تا ایمپلنت

دندان از چند قسمت تشکیل شده است؛ قسمتی که دیده می‌شود، تاج نام دارد. تاج توسط بافت سختی به نام مینا پوشیده می‌شود. وظیفه این بافت سخت، حفاظت از ساختمان‌های زیرین است. اگر مینا آسیب ببیند، دیگر لایه‌های دندانی هم صدمه خواهد دید بنابراین به مراقبت کافی نیاز دارد. مینا خود به‌خود ترمیم نمی‌شود و فاقد عصب حسی است.

پوسیدگی یک بیماری باکتریایی دندانی است که از شایع ترین اختلالات سلامت محسوب می شود. اغلب افرادی که دچار پوسیدگی دندانی می شوند در سنین کودکی یا بلوغ قرار دارند البته پوسیدگی دندان را در همه سنین مشاهده می کنیم.

پوسیدگی یکی از علل اصلی از دست دادن دندان هاست و باوجود پیشرفت های بسیاری مانند معاینه منظم دندان ها، استفاده از فلوراید و بهبود بهداشت دندان که در پیشگیری از پوسیدگی به عمل آمده، همچنان تعداد زیادی از مردم جامعه به آن گرفتار می شوند.

با یک حفره شروع می شود
اولین مرحله از پوسیدگی با ایجاد حفره های ظریفی در مینا آغاز می شود که شاید ابتدا فرد متوجه آن نشود، ولی با پیشرفت پوسیدگی، با درد توام می شود، به طوری که وقتی فرد مواد شیرین یا غذاهای گرم و سرد می خورد، این حالت تشدید می شود.

وقتی مینا از بین می رود، عاج زیر آن در معرض خطر قرار می گیرد و راهی باز می شود که باکتری ها می توانند براحتی به مغز دندان ورود پیدا کند.در این مرحله احساس درد متوسط تا شدید به وجود می آید و اگر درمان مناسبی اتخاذ نشود، امکان ایجاد آبسه زیاد خواهد بود. پوسیدگی روندی طولانی است و معمولا یک تا دو سال طول می کشد.

حفره ها اغلب هنگام معاینه تشخیص داده شده و درمان زودرس آنها مانع پیشرفت پوسیدگی می شود.دندانپزشک نیز با استفاده از یک سوند کوچک و آینه می تواند پوسیدگی را تشخیص دهد. اطلاعات بیشتر درباره دندان و استخوان های اطراف را می توان با رادیوگرافی به دست آورد.

دندانپزشکان تا جایی که مقدور باشد سعی در پرکردن یا عصب کشی دندان دارند تا عمر دندان را بالا ببرند و فرد بتواند از آن استفاده کند ولی در مراحل بعدی یعنی وقتی با ترمیم و اصلاح نتوان دندان را نگه داشت، راه های دیگری به بیمار پیشنهاد می شود.

پرکردن دندان
فرآیند پوسیدگی با خارج کردن بخش پوسیده دندان و پر کردن آن متوقف می شود. در مواقعی که پوسیدگی وسیع باشد، به طور موقت دندان پر می شود تا حساسیت دندان نسبت به درمان مشاهده شود.اگر بعد از چند روز علائم نامطلوبی وجود نداشت، ترمیم موقت برداشته شده و ترمیم دائمی جایگزین می شود.

نوع ماده ای که برای پر کردن استفاده می شود؛ به محل و نوع دندان بستگی دارد. دندان های آسیای بزرگ بیشترین عمل را انجام می دهند و فشار زیادی را در جویدن متحمل می شوند بنابراین نسبت به دندان های جلویی به ماده با دوام تری نیاز دارند. مواد پرکننده برای دندان های جلویی باید به رنگ دندان باشد.

روکش گذاری
اگر دندان به حدی پوسیده باشد که نتوان آن را با چند ترمیم کوچک یا ترمیم بزرگ تر بدون خطر شکستن اصلاح کرد، لازم است دندان بعد از برداشتن قسمت پوسیده، روکش گذاری شود.روکش ممکن است از جنس چینی، فلزی یا ترکیبی از هر دو باشد. برای ساختن روکش، از دندان قالب گرفته و به لابراتوار فرستاده می شود و بعد از انجام مراحلی، روکش را روی دندان می چسبانند.

آبسه دندان
اگر دندان بسرعت ترمیم نشود، ممکن است به آبسه بینجامد؛ زیرا باکتری ها از حفره عبور کرده و مغز دندان را عفونی خواهند کرد.آبسه باعث تورم و التهاب شده و عروق خونی را متورم کرده و به اعصاب دندان فشار زیادی وارد می کند که به درد شدیدی منجر می شود. عفونت ممکن است به ریشه و استخوان گسترش پیدا کند و اگر بموقع درمان نشود، باعث لقی و از دست رفتن دندان خواهد شد.

روکش دندان
اگر دندان دائمی از دست برود، بدون تاخیر باید دندان دیگری جایگزین شود. دندان های ما طوری آرایش شده اند که به دندان های مجاور کمک می کنند در راستای صحیح خود قرار گیرند.

خالی بودن فضای بین دندانی، دندان های مجاور را به سمت فضای خالی کج کرده و بتدریج تغییر آرایش دندانی رخ می دهد و جویدن لقمه نیز مشکل خواهد شد.روکش دندانی مناسب توسط دندانپزشک انتخاب می شود. پل دندانی (بریج) راه درمانی مناسبی است.در این روش دندان های سالم کناری تراشیده شده و روکش روی آنها تعبیه می شود.

دندان مصنوعی متحرک
در این روش دندان های مصنوعی به یک پایه فلزی یا پلاستیکی متصل می شوند و توسط قلاب ها یا سایر ابزار نگهدارنده به دندان های طبیعی وصل و در جای خود ثابت می شوند.دندان های مصنوعی متحرک معمولا ارزان تر از نوع ثابت (روکش یا بریج) هستند و در صورت افتادن می توان دندان های مصنوعی دیگری را به آن اضافه کرد.

دندان مصنوعی کامل
اگر به دنبال بیماری شدید لثه یا پوسیدگی، تمام دندان ها از بین برود، یک دست دندان کامل مصنوعی برای فرد تهیه می شود.این نوع از دندان ها هرگز جایگزین دندان طبیعی نخواهد شد و چون سقف دهان همیشه توسط آن پوشیده می شود، طبیعتا بخشی از حس چشایی از دست خواهد رفت.

ایمپلنت دندانی
به جای دندان های مصنوعی، روکش ها، بریج دندانی و پلاک های متحرک، می توان از ایمپلنت های دندان استفاده کرد.این دندان ها جایگزین های دائمی هستند و هنگام غذاا خوردن و صحبت کردن حرکت نمی کنند و در جای خود ثابت هستند.

پایه ایمپلنت یک پیچ فلزی است که معمولا جنس تیتانیوم دارد و از راه جراحی در استخوان فک و زیر بافت لثه کار گذاشته می شود. این پایه مانند یک ریشه مصنوعی عمل می کند و دندان مصنوعی یا روکش به آن متصل می شود.کاشت ایمپلنت فرآیند استخوان سازی را تحریک و به همین دلیل پایه ای محکم را برای دندان مصنوعی فراهم می کند.عملکرد و احساس ناشی از ایمپلنت بسیار شبیه به دندان طبیعی است.

ایمپلنت بهترین جایگزین است
هر فرد سالمی که یک یا چند دندان دائمی خود را از دست داده باشد، می تواند از این روش برای جایگزین کردن دندان بهره ببرد. افرادی که دچار تحلیل لثه و استخوان هستند، می توانند از دندان مصنوعی یا بریج استفاده کنند.

برای تحلیل استخوان فک، پیوند استخوان به همراه کاشت ایمپلنت روش مناسبی است. افراد سیگاری یا بیماران مبتلا به دیابت، برای این روش مورد مناسبی نیستند.مصرف تنباکو و ابتلا به برخی از بیماری ها، قدرت ترمیم و مقاومت بدن در برابر عفونت ها را مختل می کند و خطر شکست پیوند را بالاتر می برد.این درمان ها گران تر از دندان های مصنوعی یا روکش ها هستند و پیش از ترمیم هر دندانی باید با دندانپزشک در این باره مشورت شود.

مطالب مرتبط:

ایمپلنت ایمپلنت تهران

جی دی ایمپلنت یکشنبه 3 بهمن 1395 ساعت 12:22

0 نظر

ایمپلنت دندان با لیزر

بازسازی استخوان اصطلاحی است که به انواع عمل هایی اشاره دارد که برای ساخت و تقویت استخوان استفاده می شوند تا ایمپلنت دندانی را بتوان جای گذاری کرد. در صورتی که استخوان فک بیمار به اندازه کافی ضخامت نداشته باشد یا بیش از حد نرم باشد، ممکن است پیش از جراحی جای گذاری ایمپلنت، نیاز به پیوند استخوان وجود داشته باشد. علت این است که عملکرد قدرتمند جویدن در دهان، نیروی زیادی بر استخوانها وارد می کند و در صورتی که استخوان فک به اندازه کافی از ایمپلنت پشتیبانی نکند، درمان ایمپلنت به شکست می انجامد. پیوند استخوان قاعده محکم تر و بیشتری برای ایمپلنت ایجاد می کند. این عمل ها معمولا شامل پیوند استخوان یا مواد شبه استخوان به قک است. پیوند می تواند از استخوان خود شما باشد یا استخوان فرآوری شده و آماده یا به دست آمده از شخصی دیگر (بانک، استخوان).

نتایج درمان ایمپلنت با لیزر بهتر می شود
استفاده از لیزر بهتر می شود کاربردهای دیگر لیزر در ایمپلنت عبارتند از: تراشیدن بافت نرم، برداشتن بافت بسیار متورم و ملتهاب، بریدن بافت هایی که در جای نامناسبی رشد کردهاند و موارد دیگر بالیزر امکان بسیاری از عمل ها فراهم می شود. با لیزر کارایی درمان بالارفته و هزینه در بلندمدت کاهشی می یابد. درخواست استفاده از لیزر برای درمان ایمپلنت و اوردنچر روزبه روز افزایش پیدا می کند.

دلایل شکست درمان ایمپلنت
برخلاف درمان لثه، شکست درمان ایمپلنت دندانی به خوبی شناخته شده است. موفقیت آمیز بودن یکپارچگی ایمپلنت و سوپر استراکچر مشکلات بیمار در حوزه عملکرد زیبایی و اعتماد به نفس را حل می کند. شکست درمان ایمپلنت ممکن است در یک یا همه این حوزه ها اتفاق بی افتد.

حداقل سن برای دریافت ایمپلنت چقدر است؟
پسرها: حداقل ۱۷ ساله دخترها: حداقل ۱۴ تا ۱۵ ساله

در این سنین فک تا جایی رشد کرده که ایمپلنت تاثیری بر رشد آتی آن نخواهد گذاشت. چگونه جای دندانی که افتاده را تا زمان آمادگی برای دریافت ایمپلنت، حفظ کنیم؟ معمولا دندانپزشک می تواند دندان مصنوعی متشکل از یک دندان درست کند که جای دندان افتاده را پر کند. سپس همین که رشد فک کامل شد، دندانپزشک برای ایمپلنت فضا ایجاد کرده و آن را جایگزین دندان از دست رفته می کند.

انواع ایمپلنت ها :
ایمپلنت ها براساس انواع دسته بندی عبارتند از
ایمپلنت های ساب پریواستیل، ایمپلنت های اندواستیل
ایمپلنت های دندانی دو مرحله ای و ایمپلنت های دندانی تک مرحله ای متصل کننده ها
ایمپلنت ساب پریواساتیل: داربست فلزی روی استخوان فک قرار می گیرد و لثه روی ان را میپوشاند و تنها پست ها از بافت لثه بیرون میزنند تا دندان (تاج یا اباتمنت) را نگه دارند.
.

ایمپلنت اندواسـتیل:
ایمپلنت هادرداخل استخوان فک فرو میروند و محکم به آن متصل می شوند. این ایمپلنتهای دندانی برای عمل های دو مرحلهای، متداول هستند. این ایمپلنت را به روش جراحی مستقیما داخل استخوان فک قرار میدهند و جایگزین بریج یا دندان مصنوعی متحرک هستند. این ایمپلنت ها چند نوع دارند از جمله پیچی-رزوه دار، استوانهای - صاف و تیغه دار.

ایمپلنت های دندانی دو مرحله ای
عمل دو مرحله ای رایج ترین روش ایمپلنت است. ایمپلنت از طریق جراحی داخلی استخوان فک جای گذاری میشود به طوری که در استخوان زیر لثه قرار می گیرد. سپس بافت لثه با بخیه بسته میشود تا از ایمپلنت در مقابل فشار حین التیام استخوا نهای پیرامون و آمیخته شدن با آن، محافظت کند. پس از اسپری شدن دوره التیام، جراحی دوم انجام می شود و سطح روی ایمپلنت باز میشود تا اباتمنت و ترمیم متصل شوند.

ایمپلنت های تک مرحله ای
این روش شامل ایمپلنت یک قطعه ای بلندتر است که پس از جای گذاری در داخل استخوان فک، از لثه بیرون میزند بنابراین پس از سپری شدن دوره التیام، اباتمنت و تاج را می توان بدون جراحی دیگری برای باز کردن روی ایمپلنت،جای گذاری کرد. گزینه دیگر این است که یک ایمپلنت دو ایمپلنت های اندواستیل قطعه ای مانند آنچه در عمل دو مرحلهای استفاده می شد،دجای گذاری شود. ایمپلنت و اباتمنت بلافاصله در طول جراحی اولیه، متصل می شوند. اشکال این روش این است که ایمپلنت در مقابل نیروهای داخلی آسیب پذیر بوده و احتیاط بسیار زیادی باید انجام داد تا مطمئن شد اخلالی در فرآیند جوش خوردن ایجاد نمی شود.

مطالب مرتبط:

ایمپلنت ایمپلنت تهران

جی دی ایمپلنت شنبه 2 بهمن 1395 ساعت 12:13

0 نظر

جراحی ایمپلنت دندانی

ایمپلنت به هرگونه جسم خارجی که جهت تامین بعضی نیازهای موجود زنده درون بدن او کار گذاشته می‌شود، اطلاق می‌گردد. به‌همین ترتیب ایمپلنت‌های دندانی، اجسام خارجی و معمولا فلزی هستند که جهت تعبیه دندان روی آنها، درون فک کار گذاشته می‌شوند. مزایای ایمپلنتهای دندانی که درمان نوینی محسوب می‌شوند، در مقایسه با درمان‌های سنتی دندانپزشکی بسیار است.
ایمپلنتهای دندانی این امکان را فراهم می‌آورند که بیماران بی‌دندان از دندان‌های ثابت، بدون تراش خوردن دندان‌های موجود در دهان و بدون نیاز به هرگونه اجزای فلزی جهت اتصال به دیگر دندان‌ها بهره‌مند شوند. در گذشته بیمارانی که بی‌دندانی کامل داشتند نمی‌توانستند دندان مصنوعی ثابت داشته باشند، همچنین در موارد بی‌دندانی یک یا چند دندان نیز، تراش‌دادن دندان‌های مجاور فضای بی‌دندانی و یا اجزای فلزی متصل‌شونده به دندان‌های موجود، امکان آسیب دندان‌های موجود را افزایش می‌داد. ایمپلنت علی‌رغم آنکه مشکلات فوق را مرتفع کرده است، به جهت هزینه‌بر و لوکس‌بودن، قابلیت گسترش همگانی نداشته است.

عوارض جراحی ایمپلنت
ایمپلنتهای دندانی در یک مرحله جراحی سرپایی داخل فک گذاشته می‌شوند. این جراحی صرفا مقداری درد، تورم و کبودی به‌دنبال دارد. اما همیشه گذاردن ایمپلنت درون فک به این سادگی نیست. محدودیت اصلی فک بالا برای پذیرش ایمپلنت، سینوس‌های فک فوقانی می‌باشند که چنانچه جراح تشخیص دهد که فضای کافی برای تعبیه ایمپلنت در فک بالا وجود ندارد (با توجه به رادیوگرافی‌های بیمار) لازم است در یک جراحی جداگانه و یا همزمان با جراحی ایمپلنت سینوس‌ها به سمت بالا هدایت شوند و فضای ایجاد شده حاصل با مخلوطی از استخوان مصنوعی و طبیعی بیمار پر شود. در فک تحتانی، محدودیت اصلی، عصب فک تحتانی می‌باشد که باعث حس‌دادن به گوشه لب پایین می‌شود. درصورت نبود فضا برای ایمپلنت، جراح در یک جراحی جداگانه نسبت به جابجایی عصب و یا افزایش ارتفاع استخوان با استخوان مصنوعی و طبیعی اقدام می‌نماید. این جراحی‌ها به‌طور همزمان با گذاردن ایمپلنتها نیز امکان‌پذیر است. عارضه عمده جابجایی عصب، بی‌حسی (و نه بی‌حرکتی) گوشه لب پایین می‌باشد که جهت برطرف شدن ممکن است به چندین ماه زمان نیاز داشته باشد. عارضه دیگری که ممکن است در جراحی‌های ایمپلنت حادث شود، عدم جوش‌خوردن ایمپلنت به استخوان است که در اینگونه موارد باید ایمپلنت را خارج نمود و در یک مرحله دیگر، یک ایمپلنت نو را در آن موضع قرار داد.

محل عمل و نوع بی‌حسی
این عمل معمولا در مطب و تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌گیرد. در مواردی که جراحی توام با جابجایی سینوس و عصب باشد، می‌توان در بیمارستان و یا کلینیک‌های جراحی و با بیهوشی کامل و یا نیمه‌بیهوشی نیز این کار را انجام داد.

مراحل انجام عمل جراحی و پروتزی
ایمپلنتها انواع متفاوتی دارند و بسته به نوع ایمپلنت زمان التیام استخوانی ایمپلنت متفاوت است. به‌طور معمول درمان ایمپلنت به دو مرحله جراحی و پروتزی تقسیم می‌شود. در مرحله جراحی ایمپلنت درون استخوان فک گذارده می‌شود. بعد از آن در فک پایین معمولا سه ماه و در فک بالا حدودا چهار ماه زمان لازم است تا ایمپلنت به استخوان جوش خورده و آماده گذاردن دندان شود. در مواردی که جراحی‌های همزمان روی سینوس و یا جابجایی عصب فک صورت می‌گیرد، ممکن است مدت زمان بیشتری جهت گذاردن دندان لازم باشد.

سن و شرایط مناسب برای گذاردن ایمپلنت
همه بیمارانی که از مشکل بی‌دندانی رنج می‌برند و سلامت کامل بدنی دارند، می‌توانند ایمپلنت بگذارند. محدودیت اصلی برای گذاردن ایمپلنت، بیماری‌هایی مانند دیابت می‌باشد. همچنین افراد سیگاری کاندید مناسبی برای ایمپلنت نیستند. بیمارانی که از پوکی استخوان رنج می‌برند نیز بهتر است نسبت به احتمال بیشتر شکست ایمپلنت آگاه باشند. استفاده از بعضی داروها نیز با ایمپلنت تداخل دارد. حتما پزشک را از داروهای مصرفی خود آگاه نمایید.

مطالب مرتبط: