فاصله زمانی کشیدن دندان تا کاشت ایمپلنت چقدر است؟

در صورتی که دندان کشیده شود و همزمان کاشت ایمپلنت انجام نشود، حداقل به مدت دو ماه فاصله زمانی لازم است تا در محل  دندان کشیده شده استخوان تشکیل شود.

ایمپلنت می تواند همزمان با کشیدن دندان جایگزین شود.، که البته شرایط خاص خود را دارد.

از جمله :

• دندان مورد نظر عفونی نباشد
• فطر ریشه دندان و  تعداد ریشه های دندان مذکور
• استخوان موجود در فک بویژه به صورت طولی
• نزدیک بودن یا نبودن ریشه دندان به سینوس.

پس از از دست رفتن دندان در صورت عدم جایگزینی سریع با ایمپلنت امکان تحلیل استخوان و کاهش توانایی جویدن و کج شدن دندانهای کناری است. اگر گذاشتن با تاخیر ایمپلنت پیشنهاد می شود ایمپلنت های کوچکتر و استوانه ای به دلیل در دسترس بودن استخوان کمتر استفاده می شود.
مکان گذاشتن ایمپلنت دندان و نوع سیستم مناسب تنها بوسیله معاینه ای که دندانپزشک انجام میدهد با در نظر گرفتن سایر شرایط قابل بیان است.

میزان حجم و دانسیته استخوان فک، تعداد و موقعیت و استحکام دندانهای طبیعی فرد، شرایط لثه، شرایط و تعداد دندانهای فک مقابل از عوامل مهم حین معاینه است.

مرحله دوم درمان ایمپلنت دندان:

بعد از سه الی شش ماه مرحله دوم درمان ایمپلنت آغاز می شود که همان مرحله پروتز است.

پروتز می تواند به صورت ثابت یا همان روکش روی فیکسچر باشد(پروتز ثابت) و طی حدود چهار جلسه قالب گیری از ایمپلنت و امتحان، روکش تحویل بیمار شود.
یا به صورت متحرک باشد. ایمپلنت ها می توانند به صورت پایه هایی برای پروتز متحرک نیز به کار روند، که پروتز متحرک به صورت  دگمه فشاری روی آنها قرار میگیرد و محکمتر از حالت عادی در داخل دهان قرار میگیرد. 

آیا ایمپلنت دندانی محدودیت سنی دارد؟

افرادی که رشد فکی آنها کامل شده باشد، که حدود هجده الی بیست سال به بالا است. تا هر سنی می توان برای فرد ایمپلنت کار کرد

در صورتی که از لحاظ شرایط پزشکی و روانی سالم باشد و دارای توان بدنی کافی برای تحمل جراحی باشد. در برخی بیماریهای مزمن مثل فشار خون و یا دیابت در صورتی که کنترل شده باشند با نظر جراح می توان ایمپلنت کار کرد.

آیا می توان برای افراد سیگاری ایمپلنت گذاشت؟

مضرات سیگار بر کسی پوشیده نیست. سیگار باعث کاهش خونرسانی لثه و استخوان می شود و درنتیجه درصد موفقیت ایمپلنت را حدود ۵% کاهش می دهد، البته این مورد بیشتر شامل افراد heavy smoker می باشد.

به هر حال در صورتیکه سیگار از یک یا دو هفته قبل از جراحی تا زمان ترمیم محل جراحی(حدود چند هفته) بعد قطع شودنتیجه بهتری بدست میاید.

ایمپلنت دندانهای جلو راحتتر است یا دندانهای آسیا؟ 

از لحاظ نبود محدودیت آناتومیک از جمله سینوس و عصب در قسمت جلو فک، مراحل کاشت به ظاهر راحتتر است. اما تبحر فرد عمل کننده (متخصص جراحی و پروتز) در دندانهای جلو بسیار مهم است زیرا ملاحظات زیبایی فاکتور کلیدی در ایمپلنت های جلو هستند.

عوامل مهمی که به تبحر دندانپزشک بسیار وابسته اند:

• محل قرار گیری
• عمق قرار گیری
• زاویه ایمپلنت و مدیریت پروتز 

آیا ایمپلنت پوسیده می شود؟

ایمپلنت پوسیده نمی شود چون از جنس فلز است ولی به این معنا نیست که خراب هم نمیشود.

ایمپلنت هم حداقل به اندازه دندان بلکه بیشتر نیاز به رعایت بهداشت و رسیدگی دارد.

نخ دندان مخصوص superfloss، مسواک بین دندانیproximobrush، واتر جت همگی علاوه بر مسواک و نخ دندان معمولی در ایمپلنت کاربرد دارند. ایمپلنت در اثر عدم رعایت  بهداشت دچار التهاب لثه، عفونت استخوان و تحلیل استخوان می شود، در نتیجه بسیار مهم است که رعایت بهداشت دقیق انجام شود.

ایمپلنت دندان بهتر است یا بریج؟

قطعا ایمپلنت درمان ارجح است. با اینکه ممکن است به نظر بیاید که درمان با ایمپلنت هزینه بیشتری دارد ولی در طول زمان به طور قطع درمان ارزانتری برای فرد است، زیرا :

• دندانهای مجاور فرد را دست نخورده نگه می دارد و از تحلیل استخوان نیز جلوگیری میکند.
• با تراش دندانهای مجاور کم کم آنها نیز مستعد پوسیدگی می شوند و در طول چندین سال یک یا چند عدد از دندانهای پایه از بین می روند و طول ناحیه بی دندانی بلندتر می شود و همچنین در طول زمان استخوان ناحیه بی دندانی نیز تحلیل می رود. در حالیکه با جایگزینی ناحیه بی دندانی با ایمپلنت دندانهای مجاور آسیب نمیی  بینند و استخوان آن ناحیه نیز از بین نمی رود.

چه مدت پس از جراحی ایمپلنت می توان دندان دار شد؟

• ایمپلنت بعد از کاشته شدن در فک حدود ٣-۶ماه زمان لازم براى رشد و ترمیم استخوان اطراف ایمپلنت است.
• جوش خوردن استخوان به ایمپلنت اصطلاحا” استئواینتگریشن نامیده می شود.

زمان استئواینتگریشن به عوامل متعددی بستگی دارد، از جمله:

• ایمپلنت در کدام فک کاشته شده است، فک بالا یا فک پایین،
• در ناحیه جلو فک(قدام) یا عقب (خلف) ،
• آیا همزمان با کشیدن دندان ایمپلنت کاشته شده یا حدافل بین این دو، فاصله زمانی دو، سه ماهه بوده.
• آیا جراحی سینوس لیفت یا پیوند استخوان انجام شده است یا نه؟

تنها در شرایط بسیار بد استخوانی ابتدا جراحی های بازسازی انجام شده و بعد از شش ماه جراحی کاشت ایمپلنت انجام می شود،در اکثر اوقات جراحی های بازسازی همراه با کاشت ایمپلنت انجام می شوند و فقط طول مدت استئواینتگریشن بیش از حالت عادی است.

مراحل انجام درمان ایمپلنت:

• جراحی و کاشت ایمپلنت
• فاصله زمانی سه الی شش ماه جهت استئواینتگریشن
• شروع مرحله پروتز و گذاشتن دندان

انتخاب نوع ایمپلنت بر چه اساسی است؟

 

علاوه بر انتخاب نوع ایمپلنت توسط بیمار بر اساس کشور سازنده و قیمت، هنگام انتخاب ایمپلنت فاکتور های زیر در نظر گرفته می شود:

• میزان استخوان در دسترس
• میزان استحکام استخوان و زمان گذاشتن ایمپلنت.
• اگر استخوان کافی برای گذاشتن ایمپلنت در دسترس نباشد می توان در شرایط خاص مقداری استخوان برگرفته از نقاط دیگر پیوند زد.
• همچنین بر حسب میزان سختی استخوان انواع پیچ دار و بدون پیچ ایمپلنت انتخاب می شود.

بنابراین فاکتورهایی بیش از انتخاب بیمار در این موضوع دخیل است.

ایمپلنت فوری یا fresh socket چیست؟

ایمپلنتی که بلافاصله بعد از کشیدن دندان در جای آن قرار می گیرد.

البته این عمل همیشه قابل انجام نیست و مواردی مثل:

• قطر ریشه دندان
• تعداد ریشه های دندان
• وجود یا عدم وجود عفونت لثه یا ریشه
• نزدیکی به سینوس و یا عصب همهگی عوامل تعیین کننده در امکان یا عدم امکان ایمپلنت فوری هستند.

افرادی که مناسب دریافت ایمپلنت نیستند

افراد بسیار جوانی که فک آنها به حد کافی رشد نکرده است؛ بانوان باردار؛ افراد سیگاری (کشیدن سیگار باترمیم طبیعی بافت های بدن تداخل می کند و احتمال موفق بودن ایمپلنت ها را کاهش میدهد ) ؛ افراد الکلی یا معتاد؛ افرادی که پرتو درمانی در ناحیه سر و گردن داشته اند؛ افرادی که بیماری های مزمن مثل فشار خون بالا، دیابت ، هموفیلی و بیماری های بافت همبند داشته اند؛ افرادی که داروهای خاصی مثل استروئید و کورتن استفاده می کنند؛ افرادی که دندان قروچه دارند، می باشند که احتمال شکست ایمپلنت در این افراد زیاد است.
هنگام انتخاب ایمپلنت میزان استخوان در دسترس، میزان استحکام استخوان و زمان گذاشتن ایمپلنت در نظر گرفته می شود. اگر استخوان کافی برای گذاشتن ایمپلنت در دسترس نباشد می توان در شرایط خاص مقداری استخوان از نقاط دیگر بدن را به استخوان فک پیوندزد. بر حسب میزان سختی استخوان انواع ایمپلنت پیچ دار و بدون پیچ انتخاب میشود. هم چنین ایمپلنت می تواند بلافاصله پس از از دست رفتن دندان و کشیدن آن یا پس از زمان طولانی ترمیم، جایگزین شود. 
مکان گذاشتن ایمپلنت و نوع سیستم مناسب تنها بوسیله معاینه ای که دندانپزشک انجام میدهد با در نظر گرفتن سایر شرایط قابل بیان است. میزان حجم و استحکام استخوان فک، تعداد ، موقعیت و استحکام دندانهای طبیعی فرد، شرایط لثه، شرایط وتعداد دندانهای فک مقابل از عوامل مهم انتخاب نوع ، تعداد و محل جاگذاری ایمپلنت است.
در صد موفقیت انجام ایمپلنت به عوامل مختلفی بستگی دارد که در بیماران مختلف متفاوت است. حتی این مسئله در مورد ایمپلنت فک بالا و پایین نیز تفاوت دارد. به طورمتوسط میزان موفقیت ایمپلنت دندانی ۹۵% گزارش شده است.
ایمپلنت دندانی که جایگزین ریشه دندان می‌گردد دارای شیارهای ظریفی بر روی سطوحش می‌باشد که در استخوان فک پیچ می‌گردد ،ایمپلنت در داخل حفره‌ای که توسط دریل ایجاد شده استقرار می‌یابد. اصلی‌ترین هدف در نصب یک ایمپلنت رسیدن به یک اتصال فوری به استخوان اطراف آن می‌باشد. این امر یک پایداری اولیه را به وجود خواهد آورد که با گذشت زمان به وسیله افزایش بیشتر توده استخوانی بر روی سطوح شیارهای ایمپلنت محکمتر خواهدگردید.اگر یک ایمپلنت به صورت محکم با استخوان اطراف خود تثبیت نشود سرانجام شل خواهد شد و قادر نخواهد بود دندان جایگزین شده را حمایت نماید. 
درصد میزان موفقیت در ایمپلنت های دندانی به موارد زیر بستگی دارد :
الف- بیمار ب- دندانپزشک ج- ایمپلنت د- مراقبت های بعدی 
الف) بیمار بایستی کاندید مناسبی طبق مطالب پیش گفته برای انجام ایمپلنت باشد.
ب) دندانپزشکی که ایمپلنت را انجام می دهد باید دوره های لازم را دیده باشد و مهارت و تجربه کافی در انجام جراحی ایمپلنت داشته باشد ،همچنین تمام شرایط بیمار از نظر سلامت بدن و فاکتوهای مهم داخل دهانی را ارزیابی کند و با رعایت اصول کنترل عفونت مبادرت بر انجام عمل ایمپلنت نماید.
ج) فاکتور مهم دیگر در مورد میزان موفقیت ایمپلنت مخصوصا در دراز مدت خود ایمپلنت می باشد .امروزه شرکت های سازنده ایمپلنت بسیار زیاد و متنوع هستند .قیمتهای ایمپلنت بسیار متنوع است و هر کدام از کمپانیهای سازنده روی نکاتی تاکید دارند که در ساخت ایمپلنت از آن بهره جسته اند. دندانپزشک با توجه به بودجه بیمار ، مسائل تکنیکی و مزیت های ایمپلنت در محدوده قیمت مورد نظر ، مبادرت به انتخاب یک سیستم می کند .
د) مراقبتهای بعدی بیمار نقش بسیار مهمی در طول عمر ایمپلنت و موفقیت دراز مدت آن دارد. عدم استعمال دخانیات و مشروبات الکلی ، رعایت بهداشت دهان ، دندانها و لثه ،مراجعات منظم به دندانپزشک و اطمینان از سلامت لثه و عدم وجود جرم دندانی و پوسیدگی در دندانهای دیگر همه و همه موفقیت دراز مدت ایمپلنت را افزایش می دهد.
پس از قراردادن ایمپلنت به وسیله جراحی در استخوان فک تا قرار دادن پروتز روی آن زمانی حدود 9هفته تا 6 ماه مورد نیاز است ،تا ایمپلنت ها به آرامی در جای خود کاملا محکم شوند سپس دندانپزشک مبادرت به قرار دادن پروتز روی ایمپلنت می کند .البته در مواردی با توجه به کمیت استخوانی فک بیمار ، نوع ایمپلنت خاصی طراحی شده است تا بنا به تشخیص دندانپزشک بلافاصله پس از جراحی کاشت ایمپلنت ، بتوان پروتز را روی ایمپلنت قرار داد.
پس از جراحی ایمپلنت بسته به مدت زمان جراحی ،کیفیت استخوان و واکنش های بافتی بیمار، مقداری درد و تورم در ناحیه جراحی ایمپلنت قابل پیش بینی است که در صورت لزوم دندانپزشک قبل و بعد از عمل کاشت ایمپلنت با تجویز داروآنرا به حداقل می رساند.

ملاحظات چهارگانه در طراحی ایمپلنت دندان

به طور طبیعی سن از دست دادن دندان در کشورهای پیشرفته بالای ۷۰سال است. هزینه رعایت بهداشت دهان، تنها ۵% هزینه درمان است اما در کشور ما به دلیل ناآگاهی و بی توجهی به بهداشت دهان و دندان بیش از ۹۰% مردم در سنین بالای ۳۰ دست کم یک دندان خود را از دست می دهند و بیش از ۳۰% افراد بالای ۴۰سال نیز دچار بی دندانی کامل در یک یا هر دو فک هستند. 

از دست دادن دندان ها علاوه بر اینکه می تواند به علت بیماری های دهان و دندان مانند پوسیدگی ها، بیماری های لثه و استخوان و سایش های وسیع در سطح دندان ها باشد، به سبب عوامل دیگری چون وارد شدن ضربات به دندان ها در اثر تصادفات رانندگی یا درمان های نادرست دندان پزشکی نیز اتفاق می افتد. بی دندانی تاثیر قابل توجهی بر وضعیت ظاهری چهره افراد و مهم‌تر از آن بر روحیه و اعتماد آن‌ها دارد. از این رو استفاده از روش‌های درمانی نگهدارنده مانند ایمپلنت‌ ها مورد استقبال قرار گرفته است.
در سال ۱۹۴۷ Formaggini روشی برای استقرار کاشت اولین و جدیترین ایمپلنت ریشه ای فرورونده(Endosteal) کشف کرد که بعدها توسط Rafael Chercheve توسعه یافت اما به دلیل ابعاد زیادش نتوانست نیاز بیمارانی را که به ایمپلنت دندانی احتیاج داشتند، تامین کند. عرض این نوع ایمپلنت ریشه‌ای با برآمدگی حفره های دندانی اکثریت مردم قابل تطبیق نبود چون همان طور که گفتیم حفره‌های دندانی به مرور زمان به دلیل نبود فشار دندان، تحلیل رفته و کوچک می‌شوند.
در ادامه‌ این روند Roberts در سال ۱۹۶۷ ابزار ورقه ای شکلی از فولاد ضد زنگ ساخت و آن‌را ایمپلنت تیغه ای نامید. این تیغه که در اندازه یک قطع استخوان باریک ساخته شد، برای نازکرین برآمدگی ها نیز قابل پذیرش بود و امیدهای قابل توجهی را برای بشریت ایجاد نمود.
پس از مدتی Linkow با تغییر دادن مواد زیستی این ایمپلنت ها به تیتانیوم غیر آلیاژی باعث گسترش آ‌ن‌ها شد که هم از نظر بین المللی قابل قبول بودند و هم در سایز ها و شکل های مختلف به هر نیاز کلینیکی جواب می دادند. این تغییرات در دهه۱۹۷۰ در کاشت تیغه های فرورونده(Endosteal) مورد قبول عام واقع شد.
در همین زمان مفهوم فرایند اتصال Osseointegration توسط دکتر Branmark در دانشگاه Gategurge سوئد به دنیا عرضه شد. Osseointegration به مفهوم ایجاد یک ارتباط مستقیم و ساختاری بین استخوان زنده(در اینجا استخوان فک) و سطح ایمپلنت کاشته شده اشت. در این پدیده که نوعی جوش خوردن است پس از قراردادن ایمپلنت در استخوان فک، سلول های استخوان ساز به طرف آن مهاجرت می کنند و با استخوان سازی در سطح بدنه ایمپلنت سبب جوش خوردن استخوان فک به ایمپلنت می شوند. این تحقیقات برای اولین بار روی ایمپلنتی از جنس فلز تیتانیوم انجام گرفت.
تفکر اولیه کشف این پدیده با مطالعات میکروسکوپیک حیاتی بر روی دندان ها و دیگر بافت های درگیر با محفظه تیتانیوم کاشته شده حاصل شد. این محفظه دارای یک سیستم نوری برای انتشار نور بود و همین مسئله به محققین کمک می کرد تا متوجه پر شدن منافذ شوند. آن‌ها دریافتند که محفظه پیچی شکل تیتانیوم پس از مدتی با بافت استخوانی ترکیب شده و در حقیقت با استخوان سازی، شیارهای ناهماهنگ تیتانیوم پر می شود و ایمپلنت بدون حرکت در جای خود مستحکم خواهد شد. درست شبیه ریشه دندان. 
این یافته ها پیش زمینه شروع تحقیقات و ساخت ریشه مصنوعی جایگزینی گردید.
مطالعه تجربی این آزمایش روی سگ ها انجام گرفت به طوری که پس از کشیدن دندان سگ و قرار دادن ایمپلنت پیچی شکل درون حفره دندان به بررسی پدیده پیوند استخوانی( Osseointegration ) پرداختند. 
در حالتی که کمترین نیرو و فشار به ایمپلنت اعمال شود، بعد از یک دوره ۳تا۴ ماهه ایمپلنت پیچی شکل ثابت و به استخوان های اطراف متصل می شود.
مطالعات و بررسی های رادیولوژی نشان داده که این ترکیب بدون آماس و التهاب تا ۱۰سال در سگ ها باقی می ماند. به علاوه اینکه ایمپلنت تک قطعه ای در عمل توانایی تحمل بار بیشتری نسبت به ایمپلنت های کامل دارد و مسلما زودتر به فک جوش خورده و می توان عملیات گذاشتن دندان روی آن را سریع تر انجام داد-البته درمان های سریع مستلزم وجود شرایطی خاص برای بیمار است و باید شرایط مناسب برای تسریع دوره درمان وجود داشته باشد- بر اساس این مطالعات و یافته ها، مبنای روش پیوند استخوانی ( Osseointegration )و سیستم ایمپلنت دکتر Branmark در سال ۱۹۶۲ رسما ثبت شد. در سال های بعد، تحقیقات اساسی ادامه پیدا کرد و اولین بیمار در سال ۱۹۶۵ معالجه شد.
ایمپلنت‌ های دندانی این فرصت را برای همه فراهم کرده که بتوانند یک تا تمام دندان های از دست رفته را به بهترین شکل ممکن جایگزین کنند. روش های زیادی برای جایگزینی ریشه دندان وجود دارد اما تنها ایمپلنت دندانی می تواند جایگزین کامل دندان، شامل ریشه و تاج شود.
رایج ترین روش جراحی که روی اغلب انسان ها انجام می شود، کشیدن دندان است اما به چند دلیل نباید این حفره خالی بماند و باید دندان جدیدی جایگزین دندان از دست رفته شود:
۱) سلول های استخوانی برای زنده ماندن باید تحت فشار موضعی قرار بگیرند. زمانی که دندانی کشیده می‌شود این فشار از بین رفته و استخوان نگهدارنده دندان و استخوان فک و لثه پوشاننده آن به مرور زمان تحلیل خواهند رفت.
۲) اگر فضای بی دندانی پر نشود، حرکت دندان های طبیعی به طور خودکار خلا ایجاد شده را پر می کند و در نتیجه دندان های مجاور و مقابل، کج و منحرف شده و زیبایی خود را از دست می دهند.
۳) به دلیل کم شدن فشار بر دندان های مجاور فضای بی دندانی، سطوح آن‌ها به سرعت پوسیده می شوند.
پس برای جلوگیری از این اتفاقات ناخوشایند نباید این فضا را خالی نگه داشت و همان طور که گفته شد، بهترین شیوه جایگزینی، ایمپلنت دندانی است-که مزایای آن در ادامه توضیح داده خواهد شد .
ایمپلنت چیست؟
ایمپلنت دندانی یک ریشه مصنوعی ساخته شده از مواد خالص مثل تیتانیوم(خالص) است که از طریق جراحی در داخل استخوان فک قرار می گیرد. در واقع ایمپلنت پایه کاشتنی است که دندان مصنوعی روی آن قلاب می شود. پس از کاشتن، ایمپلنت از طریق پدیده ای به نام پیوند استخوانی (Osseointegration) –که اولین بار توسط دکتر Branmark سوئدی کشف شد- به استخوان فک متصل می شود. معمولا فرایند اتصال ۳تا۴ ماه طول می کشد و پس از آن می توان دندان مصنوعی را بر روی ایمپلنت قرار داد.
ایمپلنت‌ ها معمولا یک دست دندان کامل یا به صورت قطعه ای و تک دندانی هستند که به هر دو حالت ثابت و متحرک قابل استفاده هستند. نوع متحرک آن که مرسوم به دندان مصنوعی است به دلایل اقتصادی و سهولت کاربردی استفاده بدون نیاز به عمل جراحی- رایج تر است اما ایمپلنت های ثابت، بهتر و با کیفیت تر بوده و زمان بیشتری دوام خواهند داشت. از آنجا که ایمپلنت ثابت(که به آن تنها ایمپلنت می گویند و نوع متحرک آن را دندان مصونوعی می نامند) درد و ناراحتی ناشی از دندان های مصنوعی که روی فک و لثه قرار گرفته و اعصاب بافت لثه را تحریک می کنند، حذف خواهد کرد. همچنین تحلیل پیش رونده استخوان فک در زیر دندان های مصنوعی به مرور باعث عدم تطابق دست دندان با استخوان فک شده و تدریجا دست دندان لق می‌شود. 
ایمپلنت های دندانی در موارد متعددی از جمله فقدان دندان های طبیعی( مثل دندان های عقبی که به عنوان پایه و پشتیبان عمل می کنند) یا همان طور که ذکر شد وجود انحرافات ظاهری ناشی از ضریه و صدمه، انحرافات مادرزادی یا دلایل متابولیک کاربرد دارند.

ایمپلنت دندان ، مراحل ، ساختار و طول عمر

 سئوالی که امروزه برای بسیاری از بیماران مطرح می گردد آن است که ایمپلنت دندان چیست  و یا به عبارت ساده تر ایمپلنت یعنی چه. در این مقاله سعی بر آن شده است که علاوه بر پاسخ به سئوال فوق، اطلاعاتی درباره ایمپلنت نیز در اختیار خوانندگان قرار گیرد.

در پاسخ به این سئوال که ایمپلنت چیست و یا ایمپلنت دندان چیست می بایستی بیان نمود که اگر شخصی یک یا چند دندان و یا کلیه دندان های خود را از دست داده باشد، به منظور جایگزینی دندان‌های از دست رفته می‌تواند از ایمپلنت‌ های دندانی استفاده نماید. ایمپلنت دندانی پیچ ساخته شده از جنس فلز تیتانیوم و یا آلیاژهای تیتانیوم می‌باشد که در داخل حفره‌ای که در استخوان فک ایجاد شده است قرار می‌گیرد و جایگزین ریشه دندان از دست رفته می گردد. ایمپلنت دندان میتواند یک پارچه و یا دو تکه باشد و توسط پیچ اتصال قسمت آباتمنت و ریشه به هم متصل می شوند. تمام قطعات پروتزی و پیچ اتصال نیز از جنس تیتانیوم و یا آلیاژهای تیتانیوم ساخته می شود و زمانیکه این قطعات به هم بسته میشوند پدیده جوش سرد اتفاق افتاده و دو قطعه تیتانیوم به هم آمیخته میشوند. ایمپلنت دارای شیارهای میکروسکوپی بر روی سطح خود می باشد. همانگونه که در عکسهای ایمپلنت در قسمت گالری تصاویر  نشان داده شده است، پس از قرارگیری ایمپلنت در داخل حفره‌ای که در استخوان فک ایجاد شده است،  اتصال ایمپلنت با استخوان اطراف آن با گذشت زمان و به علت افزایش توده استخوانی بر روی سطح شیارهای میکروسکوپی ایمپلنت، تحکیم خواهد گردید.

شما در قسمت گالری تصاویر می توانید عکس دندان های ایمپلنت انجام شده توسط خانم دکتر الناز خشند را مشاهده نمایید.

ایمپلنت دندان و ساختار آن

داشتن اطلاعات در مورد درباره ایمپلنت دندان و آشنایی با مراحل درمانی دندان ایمپلنت می تواند این امکان را فراهم نماید که در انتخاب درمان صحیح و تصمیم برای انتخاب نوع درمان با دیدی باز و آگاهانه عمل نمایید. در درمان های رایج قدیمی که به صورت پروتزهای ثابت و متحرک عرضه می گردیدند،  از دندانهای کناری به عنوان پایه (پروتز ثابت) و یا تکیه گاه (پروتز های متحرک) استفاده می گردیدکه این امر منجر به آسیب دیدن دندان های کناری می گردد. جاگذاری کردن دندان بدون دخالت دادن دندانهای کناری در داخل استخوان فک مشابه دندان های طبیعی و تبعاً جلوگیری از به آسیب دیدن دندان های کناری فلسفه ابتدایی ابداع ایمپلنت بوده است.

پیشرفت های علمی حاصله، امیدها را برای بازسازی مطلوب دندان های از دست رفته افزایش داده اما می بایستی به این امر توجه نمود که به دلیل پیچیده بودن مراحل و چالش های متعدد فنی و بیولوژیک این درمان، هر گونه ساده انگاری و عدم دقت علاوه بر صرف هزینه و وقت زیاد در نهایت شاید نتواند انتظارات را بر آورده نماید. شایان ذکر است در پاسخ به این سئوال که ایمپلنت چیست؟ آشنایی با ساختار ایمپلنت دندان کمک شایانی در راستای پاسخگویی جامع به سئوال فوق الذکر و رفع ابهامات مربوطه خواهد نمود. بنابراین سعی گردیده است که در ادامه این مقاله،  ساختار ایمپلنت دندون به صورت مبسوط شرح داده شود.